Ektoras wrote:In Ankara and in Central Anatolia, for instance, you will notice that k usually becomes a hard h between vowels, and it's pronounced as a simple g in other instances:
Ankara → Angara
Yaptık → Yaptıh
In the East and Southeast Anatolia (this is also true for some parts of Central Anatolia), the nasal n, which doesn't exist in Standard Turkish, is still alive.
Bana → Baŋa
And the verbal forms are simpler:
Yapıyor musun → Yapıyoŋŋu
Yapmıyorum → yapmaayoŋ (Central Anatolia)
And what could be a better way to illustrate this?
http://www.youtube.com/watch?v=xDLqpYVWwoI
[hide](this is with standard Turkish ortography)
İp attım ucu kaldı da
Darazda gücü kaldı (x2)
Ben sevdim eller aldı (da)
İçimde acı kaldı (x2)
Ankara'nın bağları da
Büklüm büklüm yolları
Ne zaman sarhoş oldun da
Kaldıramıyon kolları (x2)
Anmayı yüke koydum da
Ağzını büke koydum (x2)
Aldın yarî elimden
Boynumu büke koydun (x2)
Ankara'nın bağları da
Büklüm büklüm yolları
Ne zaman sarhoş oldun (da)
Kaldıramıyon kolları (x2)
Haydaa!
Astarda urganım var da
Yün basma yorganım var (x2)
O yar senin (benim) derlerse (de)
On koyun kurbanım var (x2)
Ankara'nın bağları da
Büklüm büklüm yolları
Ne zaman sarhoş oldun da
Kaldıramıyon kolları (x2)[/hide]
Notice:
- the trilled "r"s
- nasal "n"s
- s -> z
- k -> g
- words that already have "g/ğ"s become aspirated
- "yorsun" -> "yoñ" (second person singular negative suffix)