story , poem ...farsi and english

[mojnia]

شکاف کوچکی بر روی پیله کرم ابریشمی ظلاهر شد.
A small crack appeared on a cocoon.

مردی ساعت ها با دقت به تلاش پروانه برای خارج شدن از پیله نگاه کرد.
A man sat for hours and watched carefully the struggle of the butterfly to get out of
that small crack of cocoon.

پروانه دست از تلاش برداشت. به نظر می رسید خسته شده و نمی تواند
به تلاش هایش ادامه دهد.

Then the butterfly stopped striving. It seemed that she was exhausted and couldn’t go on trying.

[mojnia]

او تصمیم گرفت به این مخلوق کوچک کمک کند.
The man decided to help the poor creature.

با استفاده از قیچی شکاف را پهن تر کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد ،
He widened the crack by scissors. The butterfly came out of cocoon easily,

اما بدنش کوچک و بال هایش چروکیده بود.مرد به پروانه همچنان زل زده بود .
but her body was tiny and her wings were wrinkled. The man continued watching the butterfly.

انتظار داشت پروانه برای محافظت از بدنش بال هایش را باز کند. اما این طور نشد.
He expected to see her wings become expanded to protect her body. But it didn’t happen!

در حقیقت پروانه مجبور بود باقی عمرش را روی زمین بخزد، و نمی توانست پرواز کند.
As a matter of fact, the butterfly had to crawl on the ground for the rest of her life,
for she could never fly.

[mojnia]

مرد مهربان پی نبرد که خدا محدودیت را برای پیله و تلاش برای خروج را برای پروانه بوجود آورده.

The kind man didn’t realize that God had arranged the limitation of cocoon and
also the struggle for butterfly to get out of it,

به این صورت که مایع خاصی از بدنش ترشح می شود که او را قادر به پرواز می کند.
so that a certain fluid could be discharged from her body to enable her to fly afterward.

بعضی اوقات تلاش و کوشش تنها چیزی است که باید انجام دهیم.
Sometimes struggling is the only thing we need to do.

اگر خدا آسودگی بدون هیچگونه سختی را برای ما مهیا کرده بود در این صورت فلج می شدیم و نمی توانستیم نیرومند شویم و پرواز کنیم.

If God had provided us with an easy to live without any difficulties then we become paralyzed, couldn’t become strong and could not fly.

[mojnia]

در بین تمامی مردم تنها عقل است که به عدالت تقسیم شده
زیرا همه فکر می‌کنند به اندازه کافی عاقلند

It is only intelligence that is divided equally between people
because everybody thinks he/she is enough wise

René Descartes

[mojnia]

دکتر شریعتی
نامم را پدرم انتخاب کرد، نام خانوادگی ام را اجدادم!
دیگر بس است، راهم را خودم انتخاب می کنم….



My father chose my name, and my last name was chosen by my ancestors
That’s enough, I myself choose my way
Dr. Ali Shariati